Preferoni rezultatet dhe të vërtetën ndaj përkatësive
Të gjithë ne kemi një prirje të natyrshme për t’u përkitur grupeve, një tendencë që shpesh shkon përtej formës bazë, krijon lidhje të forta dhe shkakton probleme. Ne humbasim shumë më tepër sesa fitojmë për shkak të përkatësive. Ne mund të bëhemi ekspertë më profesionistë dhe efektivë nëse nuk e kufizojmë identitetin dhe preferencat tona në grupe të caktuara.
Shembull: Agile vs waterfall
Një grup njerëzish shumë entuziastë, të cilët ishin mjaft të guximshëm për të provuar qasjet adaptive në zhvillimin e TI-së në kohën kur norma ishte përdorimi i qasjeve parashikuese u mblodhën dhe e quajtën qasjen e tyre “Agile”. Kjo ishte një nismë e shkëlqyer për të mos kufizuar zgjedhjet në atë që dukej e nevojshme. Ka ende shumë njerëz entuziastë dhe të orientuar drejt rezultateve në komunitetin Agile, por fatkeqësisht, ka edhe disa njerëz në këtë komunitet që e kthejnë Agile në një kult dhe i konsiderojnë të gjithë të huajt si armiq. Kjo shkakton probleme në shumë mënyra, duke përfshirë sa vijon:
- Nuk i lejon ata të mësojnë nga askush jashtë grupit të tyre
- I dekurajon të huajt që të mësojnë prej tyre
- Kjo e bën përkatësinë në grup më të rëndësishëm se qëllimin e vërtetë, gjë që nga ana tjetër pengon shumë nga anëtarët e tij të mësojnë kuptimin e vërtetë të Agility.
Ky problem mund të reduktohet ndjeshëm, nëse nuk eliminohet dot, duke përdorur “Agile” vetëm si një etiketë që i referohet një qasjeje zhvillimi dhe jo si një komunitet me anëtarë; dhe duke pasur njerëz që e konsiderojnë veten krijues, zgjidhës të problemeve dhe udhëheqës, të cilët e shohin Agile thjesht si një nga mundësitë nën brezin e tyre dhe jo si identitetin e tyre.
Nuk ka luftë midis Agile dhe Waterfall për profesionistët e vërtetë.
Shembull: PRINCE2® vs PMBOK® Guide
Ka shumë profesionistë në komunitet që ndjekin PRINCE2® ose PMBOK® Guide (zakonisht për shkak të vendndodhjes së tyre gjeografike). Ata mund të njohin njërin por nuk njohin tjetrin. Ne të gjithë mund të kemi preferenca ndaj burimeve të caktuara, por jo si përcaktues i identitetit tonë, dhe më e rëndësishmja, ne duhet t’i njohim të gjitha ato për të zgjeruar perspektivën dhe zgjedhjet tona.
Profesionisti i vërtetë është i hapur për të gjitha idetë, duke i kërkuar ato, duke mësuar rreth tyre dhe duke i përdorur ato sipas nevojës dhe kur është e nevojshme, pa përkatësi.
Shembull: Mësim i vazhdueshëm
Përkatësitë e kënaqin personin për shkak të ndjenjës së përkatësisë që ato nxisin, por nuk i shtyjnë ato të mësojnë, madje ndonjëherë i dekurajojnë që të mësojnë nga frika se mos i humbasin ato. Kur je një person i lirë, një ekspert pa përkatësi, duhet të plotësosh boshllëkun me anë të të mësuarit: me mësim të vazhdueshëm.
Ajo që ne besojmë sot nuk është e vërteta. Është thjesht ajo që ne arrijmë të kuptojnë më mirë deri më tani, por që duhet të përmirësohet ndërsa ne vazhdojmë përpara. Ka diçka të gabuar nëse idetë e dikujt janë saktësisht të njëjta me ato që ishin disa vite më parë. Ky është edhe rasti i NUPP: nëse ktheheni pas disa vitesh dhe shihni saktësisht të njëjtën gjë, duhet të bëheni dyshues.
Shembull: Të qënurit i hapur
Kur kundërshtoni dikë, sigurohuni që po bazoni kundërshtimin tuaj tek ideja, dhe jo tek personi. Kjo ndihmon në parandalimin e shumë tensioneve. Në të njëjtën mënyrë, kur dikush ju kundërshton, përpiquni të mos e interpretoni atë si një luftë kundër jush, por më tepër si një diskutim të ideve tuaja dhe qëndroni të hapur ndaj tyre. Mos dëgjoni për t’u përgjigjur, dëgjoni për të kuptuar; dhe punoni me personin tjetër për të përmirësuar idenë.
Disa njerëz, qëllimisht, mund t’ju synojnë ju në vend të idesë dhe në këtë rast përpara se të vazhdojnë, duhet t’i ndihmoni ata të përqendrohen tek ideja dhe jo tek ju dhe të përpiqeni ta ruani këtë gjë gjatë gjithë bisedës.